در شعر سهراب سپهری از پدیده‌های جهان امروز چیزی پدیدار نیست؛ چرا که در پشت شیشه‌های نامریی این برج بلند، بودای جوان، یا حتی بودای کودکی نشسته است که از پای درخت روشن خود، اشیای جهان را به حضور خویش می‌طلبد و با آنها معامله‌ای می‌کند که کودکان ساده، با عروسکهایشان می‌کنند.
بودای ,جهان ,خویش ,می‌طلبد ,روشن ,حضور ,را به ,جهان را ,به حضور ,حضور خویش ,خویش می‌طلبد
درباره این سایت